14. ,,To nie ja, kochanie''- Tillie Cole

Tillie Cole kocham od momentu, gdy przeczytałam jej ,,Tysiąc pocałunków", później chciałam czytać wszystko co wyda. Tak trafiłam na brutalne, niesamowite i seksowne ,,Raze" i ,,Reap". Nie było możliwości, bym nie przeczytała ,,To nie ja, kochanie" gdy tylko będzie taka możliwość. No i właśnie taką dostałam.

Gmina otoczona drutami kolczastymi, przeklęte niewiasty, dziwne rytuały to realność w jakiej wychowała się Mae. Całe życie wmawiano jej, że poza zakonem istnieje świat zły i grzeszny, a ona nie miała do niego dostępu. W swoim życiu miała tylko jedną namiastkę świata zewnętrznego-Styxa, którego poznała mając 8lat. Po latach życia w kręgu sekty postanawia z niej uciec i trafia do siedziby motocyklowego gangu, którego Prezem jest nikt inny, jak Niemy Kat, a jednocześnie człowiek, którego poznała przy bramie ogrodzenia jako dziecko. Uciekinierka z obozu sekty w klubie gangu motocyklowego? Co tu się podziało? Genialna książka się podziała!

,,Ten, kto mieszka w szklanym domu, nie powinien rzucać kamieniami"


Tak jak wspomniałam, sięgnęłam po książkę głównie we względu na autorkę, bo opis jakoś mnie nie zaciekawił. No bo błagam, miałam czytać o jakiejś sekcie? Po złych wspomnieniach z książką ,,Calder" Mii Sheridan stwierdziłam, że to nie dla mnie. I dokładnie to samo czułam podczas czytania, bo irytowało mnie dużo rzeczy, a przede wszystkim określenia, jakich w stosunku do kobiet używali motocykliści. ,,Suka" czy ,,Stara" u nas raczej nie są pieszczotliwymi określeniami i tylko zagryzałam zęby z myślą "A może kobieta, dziewczyna, a nie suka czy stara?" Przeszło mi, gdy zrozumiałam, że to po prostu świat z którym nie mam doczynienia, a właśnie dla nich te określenia nie maja wydźwięku negatywnego. Byłam odrobinę porażona ogromem brutalności, nienawiści i zła jakie było w tej książce. Było mi ciężko zrozumieć wiele zachowań, bo myślę, że są niedość, że nieludzkie, to dziwne. Ale z tym też się spotkałam w ,,Raze" i ,,Reap" tej autorki i uważam, że to jest genialne!

 Nie wiem, czy tylko ja tak mam, ale dla mnie połączenie zła, brutalności i cierpienia z uczuciami jakimi jest troska i miłość to mistrzostwo. Te dobre przyćmiewają te złe, a główny bohater z mężczyzny bez serca staje się osobą, przez którą chciałaby być kochana niejedna kobieta. Przeczytałam tą książkę dwukrotnie i przyznam, że za drugim razem czułam jeszcze więcej wiedząc co będzie później, bo już wiedziałam, że bohaterowie popełniają błędy, które będą miały ogromne znaczenie. Ta książka jest brzydka, paskudna, ale jednocześnie piękna, wciągająca i ciekawa. Uwielbiam ją i nie mogę się doczekać kolejnych części! Zachęcam do przeczytania, ale raczej nie ludzi zbyt wrażliwych, opisy w książce mogą być odrzucające dla kogoś, kto oczekuje samych serduszek i pocałunków(choć tych drugich to tam jest nie mało! :D )