15. "Lato z ciotką spirytystką" Danuta Korolewicz

  

   “Lato z ciotką spirytystką” to kolejna powieść Danuty Korolewicz po “Dziewczynie z ulicy
Ogrodowej” i “Damie z fontanny”. Jest to również pierwsza książka tej autorki jaką miałam
przyjemność przeczytać. Książka w lipcu tego roku ukazała się nakładem wydawnictwa Lucky.
   Na “Ciotkę” zwróciłam uwagę przede wszystkim dlatego, że bardzo spodobało mi się
połączenie komediokryminału lub kryminałokomedii, jakie dostałam w “Ona przyszła ostatnia”. W dodatku w książce pojawił się motyw studiów w Toruniu, rozmów z duchami i
miłości, a to wydało mi się połączeniem idealnym do letniego czytadła.
    O czym jest “Ciotka” (mam nadzieję, że nie będziecie mieli mi za złe, że skracam tytuł do
jednego słowa - chociaż niosącego ze sobą wiele treści - ale ten tytuł jest tak dłuuuugi :D)?
“Ciotka” opowiada o Magdzie, która na wakacje przyjeżdża do małego miasteczka pod
Toruniem, w którym zatrzymuje się u swojej niezwykłej ciotki. Dlaczego niezywkłej? Jak już
pewnie domyśliliście się po tytule, dlatego że ciotka lubi rozmawiać z duchami, a jej seanse
spirytystyczne stanowią nie lada rozrywkę. Dodajcie do tej historii trupa i księdza, a wyjdzie
wam misz - masz niemal jak kogel - mogel.
Sama do końca nie wiem co z tego misz - maszu wyszło. Książkę czytało się szybko, była
zabawna, chociaż w pewnym momencie czułam się tym ciężkim humorem już po prostu
zmęczona - sama nie wiem dlaczego. Może po prostu za dużo absurdów pojawiło się w
książce, żeby docenić je wszystkie. W dodatku mam wrażenie, że książka tak pędzi, że…
stoi w miejscu. Akcja jako taka jest bardzo nierówna i chociaż sama uwielbiam, kiedy w
książce zdarzają się momenty akcji i te spokojniejsze to tutaj miałam wrażenie, że gdzieś
pogubiła się pani Korolewicz i nie wiedziała już sama czy to akcja czy odpoczynek. Nie ma
jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło. Styl autorki w sumie zmusza nas do tego, aby
ciągle ciągle być uważnym, bo coś może czaić się za rogiem…

   Oczywiście przy książce, która głównie opiera się na mocnych i charakterystycznych,
nomen omen, charakterach głównych bohaterów, nie można o nich nie wspomnieć. Nie
wiem, czy charakter Magdy mnie porwał i nie wiem czy byłam tą postacią zachwycona.
Właściwie to nie wiem co napisać o niej poza tym, że momentami była odrobinę zbyt
irytującą postacią. Właściwie mam wrażenie, że cała moja recenzja opiera się na tym, że ta
książka była średniakiem, ale niestety - właśnie tak było. Jedynym, co ratuje całość jest
ciotka Waleria. Genialna kobieta - jak ktoś organizujący czwartkowe seanse spirytystyczne
może nie być genialny?- butna, energiczna, dziarska.
   Kończąc pisanie i podsumowując do wszystko mogę stwierdzić, że jeśli szukacie
genialnego połączenie komedii i kryminału to mnie ta książka wybitnie nie urzekła. O wiele
bardziej podobała mi się książka Teresy M. Rudzkiej, którą ostatnio recenzowałam (przy
okazji i na tamtą recenzję zapraszam :D). Jeśli chcecie lekkiego, śmiesznego czytadła na
lato to uważam, że książka się sprawdzi, kiedy wyłączycie myślenie i popłyniecie przez nią.
Ja tak zrobiłam i naprawdę w kilku momentach się obśmiałam. Szkoda tylko, że tych
lepszych momentów było mniej niż gorszych, bo koniec końców “Ciotka” okazała się raczej
średniakiem, który zasługuje jedynie na sześć z dziesięciu gwiazdek. Za egzemplarz
serdecznie dziękuję wydawnictwu Lucky.