Jednowzroczna, a czyta? To niemożliwe!

Jest na prawdę wiele ludzi, którzy nie są w stanie zająć się tylko swoim życiem, własnym rozwojem, rodziną. Są i tacy, którzy po prostu...no muszą, muszą, bo im to uwiera.

Jestem jednowzroczna. Mam tylko jedno oko, na które widzę. I lubię czytać. Ba! Kocham to.

Jak to możliwe? Czy ty myślisz? To nieodpowiedzialne! A po co ci to czytanie? Głupota! <- To właśnie tego się słucha.

 Wiecie, to serio denerwuje. Ja na prawdę rozumiem, że może ktoś się martwi. Ale może by tak pomyśleć czy ja na prawdę się krzywdzę?

Nie wydaje mi się, abym to robiła. Wręcz przeciwnie, wiem jak dużo do mojego życia wnosi czytanie czy jakakolwiek inna aktywność, którą się zajmuje w wolnym czasie. Już tyle lat żyje i uwierzcie, wiem, gdy powinnam coś przestać robić czy gdy powinnam robić coś inaczej. Jestem w stanie zobaczyć co przynosi korzyść i mnie rozwija, a co po prostu ciągnie na sam dół. Czytam też nie od dziś. I jakimś cudem nie odbija się to na moim stanie wzroku.

W sumie nie wiem, jaki jest cel tego wpisu, ale może mieliście styczność z tym, że ktoś totalnie nie rozumiał waszej pasji? Pewnie tak, niestety tacy są niektórzy ludzie.

Tańczysz? Schudniesz, zmizerniejesz, kości będą ci na starość szwankowac!

Śpiewasz? No serio? Przecież to nie ma przyszłości, niszczysz sobie struny głosowe, marnujesz czas, to kompletnie bezsensowne!

Rysujesz? Piszesz  coś do szuflady? Chyba o tym nie muszę wspominać, strata czasu i dziecinada!

Czytasz? To ty znajomych i życia nie masz, że z desperacji po książkę sięgnąłeś?

Nieakceptacja, niezrozumienie czy zazdrość? Nie wiem co kieruje ludźmi, którzy notorycznie atakują innych. Za coś, co robią w swoim życiu.

Według mnie to głupcy. Myślę, że tylko głupcy nie mają czasu, by się rozwijać, bo tracą go na patrzenie na postępy innych.

Ale pamiętajcie! Czytanie, pisanie, tańczenie, śpiewanie czy cokolwiek innego... to Ty! To co robisz w swoim życiu ma w sobie całą twoją duszę. Nie zaprzepaść tego, życie masz tylko jedno. I duszę też. Trochę szkoda by było stać w miejscu, bo inni postanowili się upaść w połowie drogi .